Muzikale magiërs
Sommige mensen komen uit een ‘sportief’ nest, anderen uit een ‘natuurliefhebbers’ nest. Ik kom uit een ‘muzikaal’ nest.
Toen ik klein was, een jaar of 4, zette mijn moeder op zondagavond als ze me naar bed bracht altijd de radio op (toen nog) Hilversum 4. ‘In de kaart gespeeld’ was een radioprogramma waar mensen per briefkaart hun favoriete klassieke muziekfragment konden aanvragen. De radio stond bovenop de grote kledingkast in mijn kleine slaapkamertje.
Als mijn moeder dan later op de avond even bij me kwam kijken of ik wel goed onder de dekentjes lag, dacht ze altijd: “Goh, wat staat die radio toch hard”.
Op een avond kwam ze mijn slaapkamertje binnen en trof me aan; staande op mijn tenen op de commode, met mijn vingers aan de volume knop van de radio…
Muziek is een belangrijk onderdeel van mijn bestaan. In mijn hoofd speelt altijd wel een liedje; mijn inwendige radio staat altijd aan. Soms, als ik in bed lig om te gaan slapen, gaat het inwendige radiootje ‘uit’ op het moment dat ik lig te ‘sluimeren.’ Dan word ik acuut weer wakker.
Toen ik nog thuis woonde organiseerde mijn broer (die altviool speelde in een jeugdorkest) ‘orkestweekenden’. Een stuk of 20 jongens en meisjes kwam dan bij ons logeren. Iedereen nam zijn of haar instrument mee en mijn broer maakte arrangementen voor de hele bups. De jongens sliepen bij ons thuis, de meisjes bij een tante even verderop.
’s Ochtends togen we dan met zijn allen naar een hele grote kerk waar mijn vader de sleutel van had omdat hij daar soms orgel speelde en maakten we de hele middag muziek. Tegen een uur of 18.00 ging de hele stoet weer terug naar ons huis waar pa grote pannen eten maakte en de behangerstafel, gepromoveerd tot eettafel, midden in de huiskamer werd gezet.
Na de gezamenlijke afwas en de koffie met meegebracht zelfgebakken gebak gingen we met zijn allen naar boven. In het ‘kantoortje’ van pa, waar zijn zelf gebouwde pijporgel stond, zongen we van alles en nog wat. Totdat mijn moeder ons naar beneden stuurde ‘omdat het toch echt te laat was nu en de buren ook moesten slapen’. De buren vonden het niet erg: de buurvrouw hing in de motregen haar was op om ons op die manier nog beter te kunnen horen 😉
En nu, nu maak ik deel uit van dit geweldige gezelschap.
Een groep mensen die, mede door de bezielende begeleiding van onze dirigent Stephen, in staat is om muzikale magie op te wekken. Als wij zingen gebeurt er iets.. Mensen worden geraakt. Dat komt, denk ik, omdat we meer zijn dan ‘een koor’. We zijn een muzikale familie met liefde voor hetzelfde: muziek! Dat stralen we uit, dat hoor je en dat zie je. Elke keer weer.
Het is lastig uit te leggen, het is iets wat je moet beleven om te kunnen ervaren.. Daarom wil ik iedereen echt van harte uit nodigen om te komen luisteren naar onze optredens. Doe dat en u zult begrijpen wat ik bedoel.
Onomatopee… onthoud die naam mensen…
Graag geef ik het stokje door aan Esther!
Lees hier hier alle andere lustrumverhalen.
