7 september 2010
Wat doe je als je als hobby zingen hebt, je deze hobby ook uitoefent bij een koor, maar de sfeer niet meer zo is, dat jij je er prettig bij voelt …….. dan richt je een nieuw koor op en zo werd Onomatopee geboren. Twee alten, twee sopranen, twee tenoren en een eenzame bas kwamen bij elkaar en wisten een dirigent al snel te overtuigen dat hij bij hen moest komen en zo geschiedde. Als zingen een gezamenlijkheid blijkt te zijn en de mensen elkaar leuk vinden ,ze een zelfde sfeer weten te creëren en ook nog eens kei van een dirigent blijken te hebben, dan kan het repeteren beginnen. Onomatopee is een koor van zeer gedreven zangers en zangeressen die zingen als hobby hebben. Die verder willen groeien als groep, onder begeleiding van een evenzo gedreven, enthousiaste muzikaal leider. Zo gedreven, dat al vrij snel na de oprichting er voor een oefenweekend gekozen werd. Met elkaar een weekend lang zingen, oefenen op het kerstrepertoire en tevreden zijn met de uitkomst. Voor we aan dit weekend begonnen, hebben we ook onze koorkleding aangeschaft. Allemaal in een zwart pak met kleurige overhemden voor de heren en kleurige topjes voor de vrouwen. We zijn een ander koor, en dat is niet alleen aan ons repertoire te merken maar ook aan onze aankleding.
Op vrijdag 29 oktober vertrokken we naar het Ara hotel in Zwijndrecht. Een prachtig hotel met uitzicht op de oude Maas. We zochten de kamers op, die prachtig waren met inderdaad uitzicht op de rivier. Om 18.30 nuttigden we een heerlijk diner en we mochten ook een nieuwe sopraan verwelkomen. Zij kwam vrijdagavond en zondag mee repeteren. Om 20.30 zijn we naar een zaaltje gegaan waar we met het kerstrepertoire zijn gestart. De sopranen hebben de wereld liggend op hun rug ontdekt. Het is namelijk zo dat, het broodnodige aanspannen van de buikspieren duidelijker te voelen is als je op je rug ligt. Je hebt dit aanspannen nodig om ademsteun te creëren bij het zingen. Na een hapje en een drankje vertrokken we om 00.00 uur naar de kamers om van onze nachtrust te genieten.
De volgende dag zaterdag 30 oktober ging om 7.00 uur de wekker, want we gingen met elkaar om 8.00 uur ontbijten. We konden gebruik maken van een ontbijtbuffet, of zoals een van onze tenoren het noemde een “multiple choice” ontbijt. We konden in een andere zaal verder met de repetities dus om 9.30 uur stonden we weer klaar om verder te gaan met ons kerstrepertoire. Al snel vond de dirigent het noodzakelijk dat alle andere leden ook de wereld eens op hun rug te ontdekken. Nadat we al zingend, in een vlot tempo door de zaal hadden gelopen en blijkbaar dan wel onze buikspieren op de juiste manier aan konden spannen, werden we verzocht op de rug te gaan liggen. Daar leerde hij ons te voelen waar die spanning nu precies zat. Nu konden we, wanneer we ons visualiseerden dat we twee skippyballen onder water moesten houden met onze handen , de juiste spanning in de buikspieren voelen. Voor sommige van onze mannen is het overigens erg moeilijk om te ontdekken hoe je nu toch je bekken moet kantelen. Ja, ja zingen is niet alleen het gebruik maken van je stembanden, er komt veel meer voor kijken, dat bleek wel tijdens dit weekend. Tijd om te lunchen want de leden werden getrakteerd door een van de sopranen , die haar 51e verjaardag wilde vieren met een lunch. Heerlijk en wat gezellig met een groep die het zingen en elkaar leuk vinden. Na de lunch weer verder met het repeteren, het ene na het andere lied passeerde de revue. Moeilijke, uitdagende maar mooie nummers. Wat een vertrouwen heeft de dirigent in ons, want ik moet zeggen het is een uitdaging hoor. Uiteindelijk zijn we om 18.00 uur even naar de kamers verdwenen om ons op te knappen want om 18.30 werd het diner geserveerd. Ook dit diner was weer perfect en lekker volgegeten vertrokken we voor het derde dagdeel naar de zaal. Om 22.00 was er geen kerstrepertoire meer over maar zongen we alles wat we maar wilden en konden. Zo ook een emotioneel liedje wat voor sommige leden veel los maakte. Maar ook daar ben je voor bij elkaar, dus even een schouder, een zakdoek en verder maar weer. Om 00.00 uur (o, nee de tijd was terug gegaan dus het was 23.00 uur) ons bed opgezocht om ons lichamelijk en geestelijk rust te gunnen.
Zondag 31 oktober zaten we gewoon, net als op een werkdag weer om 8.00 uur aan het ontbijt. Een andere zaal werd ons toegewezen en daar hebben we tot 12.30 uur nog gezongen. Toen wilden onze stembanden niet meer, het was een zwaar weekend geweest voor deze banden en er werd besloten een eind te maken aan dit waanzinnige weekend. Nadat we afscheid hadden genomen en afgesproken dat we in het voorjaar opnieuw een oefenweekend gaan organiseren, vertrok iedereen naar huis.
