25 maart 2012
Op vrijdagavond verzamelden we ons opnieuw in Zwijndrecht bij Hotel Ara, om het repetitieweekend te gaan beginnen. Gelukkig starten we zo’n weekend altijd met een heerlijk diner. Helaas waren we dit keer niet compleet, Marja zit in Amerika voor haar studie (hoewel ze in dit weekend het studeren ingeruild had om Amerika te ontdekken) en Wim was niet aanwezig i.v.m. een spoedoperatie aan zijn oog. Hoewel we het enorm jammer vonden, lieten we ons het diner goed smaken. Na dit diner begon ons repetitieweekend met het reguliere kerstrepertoire. De afsluiting van kerst 2011 was nog niet zo lang geleden en er bleken nog vele nummers goed in te zitten. Wel vreemd om in maart al kerstrepertoire te zingen, maar de uitdaging zit hem vooral in het instuderen van twaalf prachtige nummers uit de Promise of Christmas. Na de afspraak dat we ons om 8:00 uur zouden melden aan het ontbijt, hebben we ons bed opgezocht.
We zaten inderdaad allemaal fris en fruitig aan het ontbijt, waar we weer met volle teugen van hebben genoten. Zeker voor de zorgzame dames in ons midden, is het heerlijk om aan het ontbijt geen werk te hebben. Om 9:30 uur konden we weer gebruik maken van de Waalzaal om aan de Promise of Christmas te werken. Wat heeft Stephen er weer prachtige koorwerken van gemaakt, de afwisseling van stukken voor mannen, vrouwen en het complete koor maken het bijzonder. Heel geconcentreerd en vooral gemotiveerd repeteren maakt soms dat we de tijd vergeten. Voor we het wisten stond het volgende onderdeel van het weekend letterlijk voor de deur. Ellen (docent drama) zou ons in de middag ondersteunen om emoties die muziek soms met zich mee brengt , eigen te maken en dan over te leren brengen op ons publiek.
Muziek is namelijk een bijzonder iets. Het heeft invloed op het gedrag van een mens. Het vreemde daarbij is, dat de één bijvoorbeeld kippenvel krijgt bij het horen van een aria, terwijl een ander zich erbij dood verveelt. Het geluid van een housenummer kan bij de ene persoon een grote bron van irritatie zijn, terwijl een ander er energie van krijgt (en zin krijgt om zich ritmisch te bewegen). We zijn dus zogezegd gevoelig voor muziek. Op welke manier? Het heeft te maken met emoties. Muziek triggert gevoelens. Je kunt melancholisch van muziek worden, maar ook vrolijk of geïrriteerd. Het was zeer inspirerend en we hopen dan ook dat we het geleerde tijdens de concerten over kunnen brengen op ons publiek.
De zon scheen volop. Het was een prachtige dag maar van die zon hebben we niet kunnen genieten. Ondanks dat we niet van de zon hebben kunnen genieten was het een prachtige dag in vele opzichten. Vroeg aan het diner omdat we dan nog een aantal uurtje hadden om te repeteren. Ja, het klinkt misschien onwerkelijk maar zingen kan nooit te veel zijn. Moe, dat word je er wel van en alleen daarom moet je op een gegeven moment stoppen, want anders…. We hadden de pech, of het geluk, dat de zomertijd in zou gaan dit weekend, dat betekende een uur minder slapen en om 8:30 uur aanschuiven aan het ontbijt.
Ondanks een uur minder slapen, waren we allemaal weer op tijd aan het ontbijt en konden we de laatste uurtjes gebruiken om nogmaals het geleerde in de praktijk te brengen. We kunnen trots zijn op onszelf, we hebben grote stappen gemaakt. Dat muziek emoties los maakt bleek wel op deze zondag. Moeheid speelt natuurlijk een rol, maar bij de leden blijken de muziekstukken soms ook emoties op te roepen.
We zijn er nog lang niet, maar dat geeft niet want we hebben nog tijd genoeg. Mensen, het gaat fantastisch worden. Helaas duurt het nog ruim een half jaar (of gelukkig duurt het nog een half jaar).
