Op zondag 15 december hadden we waarschijnlijk de volste dag van het jaar. Graag begin ik dit verhaal bij de vooravond van deze dag: zaterdagavond. Om 17u waren de meeste koorleden al bezig met de opbouw voor de St. Caeciliaparochie in de Alexanderpolder. Vanwege de akoestiek van de kerk waren microfoons noodzakelijk, dus konden we onze nieuwe microfoons voor het eerst uitproberen! Het zijn microfoons geworden die breed geluid oppakken, wat natuurlijk belangrijk is omdat we als een koor zingen. Tijdens de generale repetitie leek het er echter op dat het geluid niet goed te krijgen viel; het bleef maar rondzingen. Na een aantal aanpassingen leek het probleem uiteindelijk gelukkig opgelost. Voorganger Wilko Bloem was ook aanwezig om de Nederlandse vertellingen die tussen de nummers door zitten te oefenen. Het liep allemaal nog niet geheel zoals het zou moeten, maar je weet wat ze zeggen over slechte generale repetities..
Met frisse moed stonden we de volgende ochtend om 9u in onze galakleding in de kerk om een laatste soundcheck te doen. En ja hoor, de apparatuur stond nu gelukkig echt goed afgesteld. Met nog een kopje koffie van Corry erin konden we om kwart voor 10 beginnen met: The Promise. Voor de gemeenschap was deze zondagochtend een alternatieve viering van de derde zondag van de advent. De reden voor deze speciale viering was omdat de parochie dit jaar haar 50e jubileum viert. In drie kwartier zongen we The Promise waarna de voorganger een afsluitend woord en de zegen gaf. We hebben zelf erg genoten van deze bijzondere ochtend en kregen ook veel mooie reacties van de gemeenschap. We bedanken de St. Caeciliakerk voor haar gastvrijheid en in het bijzonder Corry en Maarten van der Werff voor alle hulp, koffie en foto’s.
Om kwart voor 11 was het tijd om de apparatuur in te pakken, ons om te kleden en nog snel een kopje koffie te drinken want om half 12 stonden de chauffeurs van de RTC al klaar. Jaja, de Rotterdamse Taxi Centrale heeft ons dit jaar gesponsord met een retourtje Dordrecht met twee busjes. Geweldig, wat een verfrissing om rondgereden te worden in plaats van zelf te moeten rijden, parkeren, etcetera. Ondanks een open Brienenoordbrug meldde Kees ons op tijd aan bij het festivalbureau van de Kerstmarkt van Dordrecht en hadden we nog tijd voor een broodje en een kopje thee voordat we weer op moesten.
Van 13 tot 16u stonden we in totaal vier maal afwisselend in de Grote Kerk en in het prieeltje in de Grotekerkstuin de meer populaire en traditionele kerstliedjes te zingen. En natuurlijk brak er even lichte paniek uit toen Stephen zich weer niet hield aan de van te voren zorgvuldig uitgedachte liedvolgorde, maar gelukkig kennen we inmiddels al veel uit het hoofd. Het gevoel om in die mooie enorme Grote Kerk te zingen is moeilijk te verwoorden, maar het is echt genieten. En aan de reacties te horen genoot het publiek ook. Na de eerste sessie merkte Merleyn al op dat het wel gisteren leek dat we The Promise brachten in de Caeciliakerk. Buiten was er inmiddels wel een koude wind opgestoken, maar niets wat een beetje thermosondergoed, een dikke winterjas en een kleine glühwein niet kon verhelpen. Om 16:30 stonden de chauffeurs van de RTC weer klaar om ons terug te brengen naar de Alexanderpolder. Graag bedanken we ook het publiek en onze trouwe fans aanwezig in Dordrecht voor hun steun en de foto’s.
Eenmaal terug in Rotterdam hebben we elkaar geknuffeld en gefeliciteerd met een hele mooie geslaagde kerstzondag. Het volgende concert is een besloten dinerconcert voor De Zonnebloem. Tot die tijd hebben we nog één repetitie en daarna is het alweer tijd voor ons eigen grote kerstconcert. “It’s the most wonderful time of the year!”
