Lustrumstukje van onze nieuwste alt
Allereerst wil ik Merleyn bedanken dat hij mij lustrumstukje VI laat schrijven.. het is nu namelijk precies een jaar geleden dat ik officieel tot dit kleine gezelschap met grote talenten welkom werd geheten. Sinds november 2013 was ik er echter al geregeld bij, en heb toen ook kunnen bijdragen aan het heuse eigen kerstconcert in de IJsseldijkkerk. Dit jaar in december, zullen we daar voor u weer een geweldig optreden geven, maar daarover later dit jaar veel meer!
Terug naar het begin..
De stemtest stond al een paar weken in de agenda en ik was vreselijk zenuwachtig, er bijna van overtuigd zelfs dat het nooit goed genoeg zou zijn. Ik probeerde mijn reactie voor me te zien.. Zou ik gaan huilen van teleurstelling, of tegen mezelf zeggen: Es, kom op je hebt je best gedaan meer kun je niet doen. Als klein verlegen meisje stond ik vroeger liever niet in de belangstelling, en haantje de voorste word ik vast ook nooit, maar op de bewuste avond stond ik er toch zelfverzekerd en positief en het hielp, het ging goed en het voelde goed! Toen Stephen en Kees beiden zeiden dat ik er vanaf nu écht bij hoorde sprong ik serieus een gat in de lucht zo blij was ik. Wat me ook erg veel deed was dat alle koorleden enthousiast en blij waren, en me nogmaals hartelijk welkom heetten. Ik was ontroerd en vereerd door zoveel aandacht hahaha.
En zo stapte ik, zoals Wim het al noemde, als alt deze kleine familie binnen. Voor mij is het extra bijzonder omdat bas Leslie mijn zoon is, en dit ons ‘ding’ is: samen naar de repetities, samen thuis repeteren, samen voorbereiden voor optredens, samen zenuwachtig (hij ietsje minder dan ik weliswaar).
Afgelopen zaterdagavond 27 juni heeft Onomatopee een complete voorstelling gegeven voor een zeer goed gevulde zaal in De Tuyter in Krimpen a/d IJssel. Dit ter ere van ons vijfjarig lustrum. Het was zo’n succesvolle avond dat Stephen meteen weer vol nieuwe ideeën zit, en zo gaan we met z’n allen op naar het volgende event. We gaan straks genieten van de zomervakantie, maar vallen zéker niet in een gat.
Ik kom uit een grote muziekmakende familie. Op verjaardagen, huwelijksfeesten en familie-uitjes gingen standaard diverse instrumenten mee, want je wist maar nooit.. en zo werden er spontaan mini optredens gegeven, waarbij de kleintjes ter plekke toneelstukjes opvoerden en was het nooit saai. De warmte en verbondenheid die we toen voelden en ons voor altijd zulke mooie herinneringen geven hebben de familieleden die we inmiddels moeten missen ongemerkt aan ons doorgegeven. Want ook nu wij kleintjes volwassen zijn, zelf kinderen hebben en sommigen zelfs kleinkinderen, gaan er steevast instrumenten mee naar feestjes en partijen, en komen de nieuwe kleintjes als verkleed hun stukje opvoeren.
Daarbij halen we herinneringen op aan vroeger en lachen wat af. Zo blijft de verbondenheid nog steeds groot.
Die verbondenheid voelen wij Onomatopeeërs even plechtig gezegd ook, maar dat heeft u ongetwijfeld al kunnen lezen en tijdens onze optredens kunt u dat zien. Naast ons harmonieuze stemgeluid delen we mooie en leuke momenten, maar zijn we er ook voor elkaar als het even niet mee zit. Er zijn vaak weinig woorden nodig om elkaar te begrijpen en dat is fijn.
Ik wil eigenlijk nog maar één ding zeggen: zingen geeft energie, laat je lachen, maakt je blij, pept je op als je verdrietig bent of alleen, geeft je soms kippenvel van ontroering en werkt enorm bevrijdend. Kortom, durf en doe het gewoon, zing! Ik kan het werkelijk iedereen aanraden. En, komt allen naar ons kijken en luisteren, dan hoort en ziet u wat ik bedoel! De concertagenda wordt hier steeds geüpdatet met alle nieuwtjes.
Carmen, aan jou heel graag de eer voor het volgende stukje.
Groetjes,
Esther
Was er met mijn dochters en schoonzoon en wij hebben genoten van dit concert.