Lustrumstukje van onze dirigent
In het 10e Lustrumstukje mag ik als dirigent het schrijf-’stokje’ even overnemen van Marja. Zij schrijft in het slot van haar betoog: “Ons geheel is groter dan de som van de delen. Iedereen heeft passie, liefde en ambitie om van dit koor het beste te maken wat we kunnen zijn”. En dat is een mooie samenvatting van waar wij als koor mee bezig zijn. Toen we vijf jaar geleden met elkaar om de tafel gingen zitten om helder en duidelijk te krijgen hoe eenieder over het concept ‘koor’ nadacht, bleken er veel overeenkomsten in het gedachtegoed te zitten.
Het gaat altijd om de totaalklank, nooit om het individu, tenzij we een theaterscène maken zoals ons Lustrumconcert in juni liet zien. Experimenteren met én ruimte geven aan voeg ik hier graag aan toe. Zo zijn we 3 jaar geleden bijvoorbeeld begonnen met beeldmateriaal toe te voegen aan onze Promise, die we meerdere malen met veel succes hebben uitgevoerd. In ons Lustrumconcert zijn we nog een stapje verder gegaan. Naast ondersteunend beeldmateriaal hebben we nu ook gekozen om het om te draaien en onze liedteksten door het beeldmateriaal een andere inhoud te geven. Het publiek zo te zeggen ‘op een ander been’ te zetten. Naast wisselende toneelbeelden, decor en attributen beginnen we meer en meer theateraspecten naar voren te brengen. De koorleden hebben plezier in de steeds nieuwe uitdagingen waar ik ze voor stel, dit vaak tot hilariteit tijdens de oefenavonden en -weekenden.
Als dirigent stel ik mezelf óók regelmatig de vraag waar ik Onomatopee over vijf jaar zou willen zien. Deze vraag wil ik linken aan het begin van Onomatopee. Ik heb in de 30 jaar dat ik dirigent ben gezocht naar harmonie binnen het koor waar ik voor stond. Niet alleen harmonie binnen de koorklank maar ook in de (onderlinge) kooruitstraling en zeggingskracht. Hoe kom je ‘binnen’ in de harten van het publiek? Raak je het publiek? Kun je het ontroeren, aan het lachen krijgen, even de tijd doen vergeten? Een (koor-) voorstelling of concert mag voor mij meer zijn dan geautomatiseerde ingestudeerde liedjes. De uitdaging ligt voor mij in het vormgeven en laten klinken van de kernklank van een song of nummer. Als wij als koor en dirigent niet geraakt worden door wat we doen, wordt ons publiek ook niet geraakt. Het is fantastisch om in dat onderlinge vertrouwen samen die uitdaging aan te gaan en oprecht mooie muziek te maken.
Vorig weekend hebben we met elkaar heel hard gewerkt en The Promise opgenomen met een professionele studio. Onze wens – en die van ons publiek – was al langer een cd op te nemen. En dat is nu gelukt. We hopen bij onze kerstconcerten de eerste exemplaren te kunnen presenteren en te verkopen.
Ik ben buitengewoon trots op ons kleine clubje met zoveel gelijkgestemde geesten die het koor zo’n warm hart toedragen en mij als hun dirigent hun stem toevertrouwen. Op naar de volgende vijf jaar!
Graag geef ik het stokje – voor de laatste keer – door aan onze voorzitter Kees.
